مقایسه ارزش پروتئینی غذای صنعتی کودک با غذای خانگی در موش های صحرایی نر

زمینه و هدف: ارزیابی کیفیت پروتئین مواد غذایی به دلایل بیولوژیک و اقتصادی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در بین روش های موجود، قابلیت حقیقی هضم پروتئین (TPD)، نسبت خالص پروتئین (NPR) و نسبت کارآیی پروتئین (PER) به عنوان روش های مناسب برای تعیین کیفیت پروتئین ها پیشنهاد شده است. با توجه به اهمیت کیفیت پروتئین غذاها، این مطالعه با هدف مقایسه ارزش پروتئینی غذای صنعتی کودک (سرلاک بر پایه گندم) با غذای خانگی (بر پایه مخلوط برنج + لوبیا) در موش های صحرایی نر انجام گرفت. روش تحقیق: این تحقیق تجربی روی 64 موش صحرائی نر (wistar) 21 روزه در گروه های 8 تایی تحت 8 رژیم غذایی انجام گرفت که عبارت بودند از: 2 رژیم تست (غذای خانگی و سرلاک)، 1 رژیم استاندارد (کازئین + متیونین) و 1 رژیم پایه (فاقد پروتئین) برای مطالعه TPD و AD (قابلیت هضم ظاهری) و 2 رژیم تست، 1 رژیم استاندارد و 1 رژیم پایه برای مطالعه NPR، PER و FER (نسبت کارائی غذا ). میزان TPD،AD ، NPR، PER و FER در گروه های مورد مطالعه از طریق آنالیز واریانس همراه با آزمون توکی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: بـرای پروتئیـن رژیم کـازئین + متیونین، سرلاک و غذای خانگی، شـاخصTPD 48/92، 887 و 6/17/79، NPR 4/03/4، 9/03/4 و 6/08/3،PER 2/03، 4/05/2 و 2/09/2 به ترتیب بود. همچنین نتایج آزمون آماری آنالیز واریانس TPD بین گروه ها معنی دار بود (0001/0>P) ولی از نظر NPR و PER معنی دار نبود. نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهند که TPD و NPR غذای خانگی بر پایه مخلوط برنج + لوبیا در مقایسه با سرلاک قابل قبول بوده و PER آن بالاتر است.